من و وحرفهایم
اینجا مکان باز شدن بغض های چند ساله ی من است شما میتوانید با من هم صدا شوید؟من و وحرفهایم
اینجا مکان باز شدن بغض های چند ساله ی من است شما میتوانید با من هم صدا شوید؟
افتتاح
ابر ها به استقبال
گریه اسمان نشسته اند
ولی آسمان
منتظر است
تا محفل باران را
با چشم های
خسته من
وگلوی پاییز
افتتاح کند
تصویر زنده گی ساز
دوستان عزیز تصویر زنده گی ساز نوشته کوجک حاوی احساسات من نسبت به زن دردمند ومجبور امید ازخوانش ان خوش تان بیاید .
تصویر زنده گی ساز
در سکوتش آواز مبهمی را زمزمه میکرد که شاید تنها خودش آن را می شنید،همیشه در اولین
قطار صحنۀ زنده گی چشمان نیاز مند ومنتظرش فلم اندوه را می دید، همیشه همان یک تصویر ویک سوژه:
تصویری که زنده گی را برایش از تلخ گذشته تلختر کرده بود. تصویری که قلب کوچکش را درس سنگ بودن ونمردن را آموخت .
تصویری زنی که برای نجات از دربدری و محکمۀ قاضیان مدرسه ندیده ودرس نخواندۀ گذر باید چادری میپوشید ونمیدانست که به دستان همین برقع یا چادری گلوی زنده گیش فشرده ونقطه ختم به فصل غصه هایش گذاشته میشود .
تصویر زنی که نمیدانست غم نان وپوشیدن چادری تخم یأس وبی خانمانی را در زنده گی آنانیکه به او بسته اند میریزد .
تصویری زنیکه در یکروز بارانی مجبور بود خانه را جهت اجرای کار مستخدمی ترک کند وباران گل های کوچه را برای افتیدنش هدیه داد تا باعث شود که موتری ادم مستی از سرش عبور کند وتار های عمرش را از فرق زنده گی بر کند ودر گذر زمان در پهلوی دیگر سیاه بختان روزگار دفن سازد .
اما کس چی میدانست که همین تصویر هویت او را نیز به مجرم بودن رقم میزند .
کس نمیداند که دل او هم داغ دارد مثل لاله ،اما مردمان تنها میبینند که داغ لاله سیاه است وبس
چار چوب زنده گی
زلفان سفید مادرم
حاصلیست زروز های برفیی مان
وشفقتی که کشید
برسرم دست
ورخسارش
آیینه شناخت من
اما قامت من
مجموعیست ز اشک های او
که به هم بافت
ستون فقراتم را
تمنا
آب سنگ شد در گلویم
وقتی تو رفتی
سکوت به ستوه امد
از فریاد اشک هایم
واکنون خود سکوت
فریاد شده از
اه اه هایم
وبا عجز به تو
گوبد
برگرد
برگرد
سلام
سلام
دوستان عزیز نهایت افتخار میبخشید وقتی به اینجا سر میزنید
این هم یک حرف تازه وتقدیم به انانیکه به نظر من بهترین استند .
آموختم ایثار راِ
زچشمان تو
زانکه نهان کرد غصه خود
ولی بر غم من گریست