تو بامنی

تو با منی

مهربانم از باغ دلم

بوته های یاس را بـــرکن

درنهانخانۀ خلوت جانــــــــــــم

دست بر عنکــــــــــــــــــــبوت غم زن

من از لای پنجه های یـــــــــــــــــــــأس

قلبم را با خورشید پیــــــــــــــــــــــــوند زدم

ومردمک  سیــــــــــــــــــــــــــــــــــــاۀ دیده گانـم را

در شب چشمان تو در بنـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد زدم

وقلبم در تــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــۀ افتاب

زرنج زمان رنگ بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــاخت

ولی عشق ونیــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرویش را

باتار آرزو در خـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــون بافت

زود زود به سوـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــیم بیا

کآفتاب زقافلۀ روز ها گذر مــــــــــــــــــــــــیکند

باگذر روز های پر ســـــــــــــــــــــــــــــکوت

کبوتر فرصت به لانۀ فنا سفر میکند

تر کجا جویــــــــم ؟در آسمان ها

ویا در تنم که پابرجابوده ــــــــــــــــــیی

ویا در کنج لبـــــــــــــــــــــــــــــــــــــهای سردم

که چون لبخند امیـــــــــــــــــــــــــــــــــــد همه جا بوده یی

تو با منی چون جباب هوا در نفـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــس

حیاتم زتوست نشانـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه

قاب روحم تصویر توســــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت

در اعماقش تویــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی جاودانه

بنازم دستان نیرومند تــــــــــــــــــــــــــرا

که عشق در قلبم بنیاد کـــــــــــــــرد

رگ –رگ شوق را گــــــره زد

شور وفا در من ایجاد کرد